Mało robótkowo i mało czytelniczo, za to na wsi :]

Jesteśmy na wsi :)
Pięciogodzinna wyprawa pociągiem okazała się jak zawsze wyzwaniem logistycznym. Ogarnięcie 2,5-letniej córy, walizki, torby podręcznej i torebki to zadanie nie łatwe nawet dla mnie. Choć nie obyło się bez małego płaczu (spowodowanego strachem przed hałasem) podróż była dość przyjemna.
Wyzwanie logistyczne objęło również pakowanie, bo jak tu zapakować wszystko do walizki, która nijak się nie chce rozciągnąć? ;)
W efekcie zabrałam ze sobą tylko jedną robótkę - niebieski sweterek i teraz tłukę w kółko "prawe/lewe" itd.
Malutka w nowych "okolicznościach przyrody" czuje się jak u siebie w domu i już wszystkich pod swoje dyktando ustawia po kontach.
A ja cieszę się ze spacerów. Nawet w taką pogodę :] no i siedzę i dłubię. Odwiedziny się dopiero zaczęły, więc jest szansa na podgonienie niebieskiego. Bardzo mi się go przyjemnie dzierga. A jak wyjdzie nie tak, to w perspektywie czeka mnie prucie i ponowna przyjemność przerabiania tej milutkiej niteczki. :)
Ponieważ dzisiaj środa (jeszcze), to wspomnę o książce. Wspomnę tylko, że posuwa się powoli, ale systematycznie. Dzięki temu, że korzystam z czytnika, mogę poczytać przed snem, leżąc sobie już w łóżeczku. Gdyby nie to pewnie już bym nie czytała :), a na pewno nie tyle ;)
Książka ta sama co w poprzednich postach, czyli "S.E.K.R.E.T." L. Marie Adeline. Więcej napiszę jak skończę.

Zdjęć dziś brak, bo niebieski wygląda właściwie tak samo jak ostatnio. Przyrósł tylko o kilkanaście rzędów.
Za to fiolecik doczekał się przymierzenia. Prucie nie będzie potrzebne. Muszę tylko dorobić pewien drobiazg, pochować nitki i ubrać weń modelkę. Pocykam zdjęcia i wrzucę na pewno :] w następnym poście ;)

Na koniec dziękuję bardzo, bardzo, bardzo za życzenia zdrowia dla Malutkiej. Przyniosły skutek, bo jest już ok.

Trzymajcie się cieplutko!

Monia